StarsiRodzice.pl na Kongresie Polityki Społecznej. Prof. Szarota: piękna starość to nieustający wysiłek

Prof. Zofia Szarota z Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie zauważyła, że od wieków w społeczeństwie dominują dwa sposoby postrzegania i traktowania starości.

- Pierwszy z rodzajów starości to senium, starość niedołężna, obciążona patologią. Druga - senectus - odnosi się do wieku sędziwego, twórczego, z zachowanie sił witalnych. To przekłada się także na sposób społecznego postrzegania starości: gerontofobię i gerontokrację - mówi prof. Szarota.

Według ekspertki, starość można porównać do budowli, którą człowiek wznosi przez całe życia - Piękna starość to nieustający wysiłek rozwojowy - podkreśla. I dodaje, że do pomyślnej starości należy się przygotowywać od najmłodszych lat. To zadanie dla szkoły, rodziny, mediów - wylicza prof. Szarota.

Jak wyjaśnia, można mówić o wychowaniu i starości w trzech wymiarach. - Wychowanie w starości to np. działalność Uniwersytetów Trzeciego Wieku, klubów seniora, programy Calypso czy Grundtvig. Z kolei wychowanie przez starość to dwa podmioty: starszy człowiek i jego towarzysz, reprezentant młodszego pokolenia. Bez wychowania w starości i przez starość, niemożliwe jest wychowanie do starości - podkreśla prof. Szarota.

Prof. Zofia Szarota jest pracownikiem naukowym Uniwersytetu Pedagogicznego im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie. Od kilku lat wykłada na chrzanowskim Uniwersytecie Trzeciego Wieku. W kręgu jej zainteresowań badawczych znajduje się andragogika oraz gerontologia społeczna i oświatowa. W swoim dorobku naukowym ma kilkadziesiąt publikacji, w tym dwie monografie o tematyce gerontologicznej. Jest członkiem zarządu Akademickiego Towarzystwa Andragogicznego.